Elkaar een kus geven onder de maretak is een typische kerstraditie, die in ons land misschien niet zo vaak echt wordt uitgevoerd, maar wel door iedereen gekend is.
Omdat de maretak een wintergroene plant is met besjes, wordt ze gezien als teken van vruchtbaarheid. Kelten en Germanen gebruikten maretak in vruchtbaarheidsrituelen.
Al stamt de oorsprong van het kussen onder de maretak vooral af van een Noorse legende: Balder werd gedood door een pijl gemaakt van maretak. De godin Frigga (zijn moeder), huilde boven de pijl en haar tranen veranderden in bessen. Het verhaal kent verschillende eindes. Volgens één versie legde Frigg de vruchten op Baldur’s wonde, waardoor ze hem terug tot leven kon wekken. Als dank voor dit wonder, beloofde ze een kus aan elke persoon die onder de maretak passeerde. Zo kreeg de maretak op termijn een romantische connotatie, waarbij iedereen die eronder staat zomaar gekust mag worden.